Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| அடியந்திரம் | aṭiyantiram n. <M.aṭiyantaram. Marriage, feast; கலியாண முதலிய விசேடம். Loc. |
| அடியவன் | aṭiyavaṉ n. <அடி3. [T.adiyadu, K. adiya.] 1. Slave; அடிமை யாள். 2. Devotee; |
| அடியளபெடைத்தொடை | aṭi-y-aḷa-peṭai-t-toṭai n. <id.+. (Pros.) Concatenation in which the initial feet of all the lines of a verse have prolonged vowels or consonants; அடிகடோறும் முதற்கண் அளபெடைவரத் தொடுப்பது. (காரிகை, உறுப்.18, உரை.) |
| அடியறி - தல் | aṭi-y-aṟi- v.intr. <id.+. To find out the first or primary cause; மூல காரணந் தெரிதல். (ஈடு, 1, 1, 8.) |
| அடியறு - தல் | aṭi-y-aṟu- v.intr. <id.+. To be uprooted, completely removed; மூலமறுதல். |
| அடியறுக்கி | aṭi-y-aṟukki n. <id. அறு2-. Flat piece of wood by which the potter marks his work and cuts it from the wheel below; மட்கல மறுக்குங் கருவி. (W.) |
| அடியனாதி | aṭi-y-aṉāti n. <id.+. Time immemorial, antiquity; தொன்றுதொட் டுள்ள காலம். Loc. |
| அடியனேன் | aṭiyaṉēṉ n. <id. A term of humble respect. See அடியேன். உன்னடியனேனும் வந் தடியிணை யடைந்தேன் (திவ்.பெரியதி.5, 8, 3). |
| அடியாகெதுகை | aṭi-y-āketukai n. <id.+ ஆகு+எதுகை. See அடியெதுகைத் தொடை. (தொல்.பொ.405,உரை.) |
| அடியார்க்குநல்லார் | aṭiyārkku-nallār n. <id.+. Name of a commentator or the Cilappatikāram; சிலப்பதிகார வுரையாசிரியறுளொருவர். |
| அடியாறு | aṭi-y-āṟu n. <id.+. Historical succession from ancient times; தொன்று தொட்ட வரலாறு. Loc. |
| அடியான் | aṭiyāṉ n. <id. [M.aṭiyān.] 1. Slave, servant, devotee, as of a deity; தொண்டன். (திவ்.திருவாய்.9, 4, 10.) 2. Cultivator of low caste, who assists in cultivating land on condition of receiving a portion of the crop (R.F.); |
| அடியிடு - தல் | aṭi-y-iṭu- v.intr. <id.+. [M.aṭiyiṭuka.] 1. To make a beginning, commence an undertaking; தொடங்குதல். பரிந்தழுவதற்குப் பாவா யடியிட்டவாறு (சீவக.1391). 2. To make the bottom of a basket or the first end of a mat as a beginning; 3. To step forward; |
| அடியியைபுத்தொடை | aṭi-y-iyaipu-t-toṭai n. <id.+. (Pros.) Concatenation in which the final feet of the lines of a verse are the same; அடிதோறும் இறுதிச்சீர் ஒன்றிவரத் தொடுப்பது. (காரிகை, உறுப்.18, உரை.) |
| அடியிரட்டி - த்தல் | aṭi-y-iraṭṭi- v.intr. <id.+. To step without advancing; இட்ட அடியின்மேல் அடியிடுதல். அடியிரட்டித்திட் டாடு மாட்டு (பு.வெ.2, 8). |
| அடியீடு | aṭi-y-īṭu n. <id.+ இடு-. 1. Beginning; தொடக்கம். 2. Slowly treading, as a king; |
| அடியுணி | aṭi-y-uṇi n. <அடி2+உண்-. One who is beaten; அடிபட்டவன். (W.) |
| அடியுரம் | aṭi-y-uram n. <அடி3+. 1. Ancestral property; பிதிரார்ச்சித சொத்து. (J.) 2. Crop of a year reserved for subsistence during the following year; 3. Physical strength, power of wealth; 4. Manure put in previous seasons; 5. Manure put on the soil around a tree; |
| அடியுறை | aṭi-y-uṟai n. <id.+. 1. Offering to a great personage, as laid at his feet; பாத காணிக்கை. ஈட்டிய பல்பொருள்க ளெம்பிரான்க்கடியுறையென்று (திவ்.பெரியாழ்.4, 3, 9). 2. Living in reverence, as for a person worthy of respect; 3. 'Your obedient servant', as flourishing beneath your feet, an ancient term of humble respect, in the 1st pers.; |
| அடியெடு - த்தல் | aṭi-y-eṭu- v.intr. <id.+. 1. To go beyond; அப்பாற்போதல். (திவ்.இயற் பெரியதிருவந்.30.) 2. To step; |
| அடியெதுகைத்தொடை | aṭi-y-etukai-t-toṭai n. < id.+. (Pros.) Concatenation in which the second letters of all the lines of a verse rhyme; அடிதோறும் முதற்கண் இரண்டாமெழுத்து ஒன்றிவரத் தொடுப்பது. (காரிகை, உறுப்.18, உரை.) |
| அடியேந்திரம் | aṭiyēntiram n. <M.aṭiyantaram. Marriage, feast. See அடியந்திரம். Loc. |
| அடியேபிடித்து | aṭiyē-piṭittu adv. <அடி3+ From the beginning; ஆதியிலிருந்து. Colloq. |