2. Cone-shaped pinnacle of a chariot;
தேர்மொட்டு. (திவா.)

3. Bud;
பூமொட்டு. தாழைக்கூம்பவிழ்ந்த வொண்பூ (ஐந். ஐம். 49).

4. Mud.
சேறு. கூம்பினிற் புதைத்த கல். (W.)

2. To contract, shrink;
ஒடுங்குதல். (சூடா.)

3. To lose courage, zeal, or enthusiasm;
ஊக்கங்குறைதல். வடவர் வாடக் குடவர் கூம்ப (பட்டினப். 276).

2. [K. kūr.] To covet, hanker after;
விருப்பங்கொள்ளுதல். எங்கையர்தோள் கூடினான்பின் பெரிது கூர்ந்து (திணை மாலை. 124).

3. To bend;
வளைதல். மெய்கூர்ந்த பனியொடு (கலித். 31, 6).

4. To contract with cold;
குன்னாத்தல். (நெடுநல். 9, உரை.)

5. cf. kṣur. See
கூர்2-, 2, 3. (w.)

2. [T. K. M. kūr.] Sharpness, as of a point or edge;
கூர்மை. கூர்வேற்கோன் (திவ். பெரியழ். 4, 2, 7).

3. Pointed edge;
கூர்மையுள்ள நுனி. Loc.

4. The stand or support of a potter's wheel;
குயவன் சக்கரத்தைத் தாங்கும் ஓர் உறுப்பு. கூரினை யிழந்துபோய்க் குலாலன் சக்கர நீர் மையதானது (கந்தபு. தாரக. 136).

5. Fibre, leaf rib, as of the neem;
இலையின் நடுநரம்பு. (J.)

6. Awn, beard of grain;
கதிர்க்கூர். (W.)

7. Projecting pivots on which a door swings;
கதவுக்குடுமி.

8. Pungency;
காரம். (W.)

9. Cutting or sarcastic speech;
குத்துப்பாடான பேச்சு.--adj.

10. Intense, excessive;
மிக்க. கூரிருட் பிழம்பே (நைடத. மாலை. 11).

11. Fine;
சிறந்த. கூர்ஞ்செக்கரே (திருக்கோ. 346).

2. cf. kṣur. To be sharp, as the edge or point of an instrument;
கூர்மையாதல். கூர்க்குநன் மூவிலைவேல் (தேவா. 367, 8).

3. cf. kṣur. To be keen, acute, penetrating, as the intellect;
அறிவுநுட்பமாதல். கூர்த்த வறிவு.

4. cf. To be saltish, brackish;
கார்3-. உவர்த்தல். மென்றுறைப்புனல் கூர்ப்புறக் கடலேறி (தணிகைப்பு. திருநாட். 164).

5. cf. jūr. To be enraged, become furious;
சினத்தல். கூர்த்துநாய் கௌவிக் கொலக்கண்டும் (நாலடி, 70).

2. To become dull witted, to lose one's sharpness of intellect, as in old age;
அறிவுமழுங்குதல்.

2. Bundle of darbha grass used in ceremonies and sacrifices;
வைதிககருமங்களில் உபயோகிக்கும் தருப்பைக்கொத்து கோலும் புல்லு மொருகையிற் கூர்ச்சமும் (தேவ. 497, 8).

2. Pointed stick, stake;
கூரிய முளை. கூர்ச்சுக் கட்டையாய்ப் போயிற்று. Loc.