Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| சிரிதம் | ciritam, n. cf. šrta. (Med.) Decoction or infusion; கஷாயம். (தைலவ. தைல. 42.) |
| சிரிப்பாணி | cirippāṇi, n. <சிரி-. Loc. 1. Excessive or irrepressible laughter; அடங்காச் சிரிப்பு. 2. Jest, fun; 3. Ridicule; |
| சிரிப்பாணிப்படு - தல் | cirippāṇi-p-paṭu-, v. intr. <சிரிப்பாணி +. Colloq. 1. To become a laughing stock; சிரிப்புக்கிடமாதல். 2. To suffer shame, degradation; |
| சிரிப்பாய்ச்சிரி - த்தல் | cirippāy-c-ciri-, v. <சிரிப்பு +. tr. To laugh at; இகழ்தல். Loc.-intr. 1. To be abundant and cheap, to be so common as to be despised; 2. To lead a despicable life; |
| சிரிப்பு | cirippu, n. <சிரி-. 1. Laughter; நகைப்பு. கொவ்வைச் செவ்வாயிற் குமிண் சிரிப்பும் (தேவா. 11,4). 2. Ridicule; 3. Neigh of horse; 4. Jest, fun; |
| சிரிவயிண்ணவர் | ciri-vayiṇṇavar, n. <šrīvaiṣṇava. Vaiṣṇavites. See ஸ்ரீவைஷ்ணவர். (T. A. S. II, 175.) . |
| சிரீ | cirī, n. <šrī. Lakṣhmī; இலக்குமி. (w.) |
| சிரீடம் | cirīṭam, n. <širīṣa. 1. Sirissa. See வாகை. (பிங்.) . 2. Crab's-eye. See குன்றி. (மலை.) |
| சிரீதரன் | cirītaraṉ, n. <šrī-dhara. Viṣṇu; திருமால். சிரீதரன்றன் வண்டுலவு தண்டுழாய்த் தார் (திவ். இயற். நான்மு. 62). |
| சிரீமுக | cirīmuka, n. <šrī-mukha. The seventh year in the Jupiter cycle; ஆண்டு அறுபதனுள் ஏழாவது. (சங். அக.) |
| சிரீமுகம் | cirī-mukam, n. <id. Letter or epistle from a great personage. See திருமுகம். (w.) . |
| சிரீவற்சம் | cirīvaṟcam, n. <šrī-vatsa. 1. Mark on Viṣṇu's breast. See ஸ்ரீவத்ஸம். . 2. Horse with five curl-marks on its breast, believed to be lucky; |
| சிரு | ciru, n. Shoulder-joint ; தோட்பொருத்து. (யாழ். அக.) |
| சிருக்கு | cirukku, n. <sruk nom. sing. of sruc. Wooden ladle for pouring ghee on sacrificial fire; யாகத்தில் உபயோகிக்கும் நெய்த்துடுப்பு. கிஞ்சுகபத்திரமே கிட்டுந் சிருக்காக (தேவை. 175). |
| சிருகாலன் | cirukālaṉ, n. <srgāla. Jackal; நரி. (பிங்.) |
| சிருங்கபஸ்பம் | ciruṅka-pasmam, n. <šrṅga +. Medicinal powder, obtained by calcining deer's horn; மான்கொம்பாற் செய்யும் பஸ்மம். (சங். அக.) |
| சிருங்கம் | ciruṅkam, n <srṅga. 1. Horn of a quadruped; விலங்கின் கொம்பு. ஒருகலை முகச் சிருங்க முயர்தவன் (கம்பரா. திருவவ. 33). 2. Peak; 3. See சிருங்கவான். வடகடல் முதலாச் சிருங்கங்காறுங் குருவருடம் (கந்தபு. அண்டகோ.36). |
| சிருங்கலம் | ciruṅkalam, n . See சிருங்கலை. (w.) . |
| சிருங்கலை | ciruṅkalai, n. <šrṅkhalā. 1. Chain or fetter; விலங்கு. (சூடா.) 2. Iron chain; 3. Encumbrance; |
| சிருங்கவான் | ciruṅkavāṉ, n <šrṅga-vān nom. sing. of sraṅga-vat. A mythical mountain believed to be one of the boundaries of the earth; பூமியின் எல்லையில் அமைந்த பர்வதங்களுள் ஒன்று. |
| சிருங்கவேரம் | ciruṅkavēram, n. <šrṅgavēra. 1. Ginger; இஞ்சி. (யாழ். அக.) 2. The capital of Kukaṉ, the friend of Rama; |
| சிருங்காடகம் | ciruṅkāṭakam, n. <šrṅgāṭaka. Junction where four roads meet, crossroads; நாற்சந்தி. (பிங்.) |
| சிருங்காரநிலை | ciruṅkāra-nilai, n <šrṅgāra +. (Puṟap.) Theme of a warrior's devoted wife embracing his corpse on the battle-field; இறந்துபட்ட வீரனது மார்பை அவன் மனைவி போர்க்களத்துத் தழுவுதலைக் கூறும் புறத்துறை. (பு. வெ. 7, 24.) |
| சிருங்கி 1 | ciruṅki, n. <šrṅgī. 1. An antidote for poison; விஷம்போக்கும் ஒருவகை மருந்து. தீற்றுதுஞ் சிருங்கி யென்பார் (சீவக. 1277). 2. Gold; |
| சிருங்கி 2 | ciruṅki, n. <šrṅgavēra. Dried ginger; சுக்கு. (சீவக. 1277, உரை.) |
| சிருங்கேரிமடம் | ciruṅkēri-maṭam, n. The famous mutt of šaṅkarācārya at šrṅgēri, a town in Mysore State; மைசூர்ச் சீமையைச் சேர்ந்த சிருங்கேரியில் பிரபலம் பெற்றுள்ள சங்கராசாரியமடம் |
| சிருச்சியம் | cirucciyam, n. <srjya. That which is created; சிருட்டிக்கப்படுவது. (சங். அக.) |