Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| தீச்சுடர் | tī-c-cuṭar, n. < id.+. 1. Flame; சுவாலை. தீச்சுடர் நன்னீர் சொரிந்து வளர்த்தற்றால் (நீதிநெறி. 19). 2. Saltpetre; |
| தீச்சொல் | tī-c-col, n. < id. +. Slander, evil word; பழிச்சொல். தாங்கல் கடனாகுந் தலை சாய்க்கவரு தீச்சொல் (சீவக. 498). |
| தீசகன் | tī-cakaṉ, n. < dhīsakha. (யாழ். அக.) 1. Thoughtful person; ஆலோசனையுள்ளவன். 2. Teacher; |
| தீசல் | tīcal, n. < தீயல். Loc. That which is overcooked or burnt; சமையலிற் கருகியது. 2. Bad-tempered person; |
| தீசற்குருவி | tīcaṟ-kuruvi, n. < தீசல்+. Wicked child; தீகுணமுள்ள குழந்தை. Loc. |
| தீசற்றனம் | tīcaṟṟaṉam, n. < id. +. Loc. 1. Wickedness; தீக்குணம். 2. Illiberal nature; |
| தீஞ்சுபோ - தல் | tīcu-pō-, v. intr. < தீ2-+. See தீ-. . |
| தீஞ்சேற்றுக்கடிகை | tī-cēṟṟu-k-kaṭikai, n. < தீம்+. Sugarcandy; கண்டசருக்கரைத்தேறு அமிர்தியன் றன்ன தீஞ்சேற்றுக்கடிகையும் (மதுரைக். 532). |
| தீஞ்சேறு | tī-cēṟu, n. < id. +. Molasses, treacle, syrup; இனிய பாகு. கரையுறு கரும்பின் றீஞ்சேற் றியாணர் (பதிற்றுப். 75, 6). |
| தீஞ்சொல் | tī-col, n. < id. +. Sweet words; இன்மொழி. இளிகொண்ட தீஞ்சொல் (பு. வெ.1, 15). |
| தீட்சணகண்டகம் | tīṭcaṇa-kaṇṭakam, n. < tīkṣṇa kaṇṭaka. A species of thorn-apple; முள்நாவல். (மலை.) |
| தீட்சணகந்தகம் | tīṭcaṇa-kaṇṭakam, n. < tīkṣṇa+kandaka. Onion. See ஈருள்ளி. (மலை.) |
| தீட்சணகம் | tīṭcaṇakam, n. < tīkṣṇaka. White mustard. See வெண்கடுகு. (மலை.) |
| தீட்சணசாரம் | tīṭcaṇa-cāram, n. prob. tīkṣṇa+sāra. South Indian mahua. See இலுப்பை. (மலை.) |
| தீட்சணதண்டுலம் | tīṭcaṇa-taṇṭulam, n. < id. + taṇdulā. Long pepper. See திப்பலி (மலை.) |
| தீட்சணபத்திரம் | tīṭcaṇa-pattiram, n. < id.+ patra. Oleander. See அலரி. (மலை.) |
| தீட்சணபுட்பம் | tīṭcaṇa-puṭpam, n. < id. +. Clove myrtle. See இலவங்கம். (மலை.) |
| தீட்சணம் | tīṭcaṇam, n. < tīkṣṇa. 1. Fierceness; உக்கிரம். தீட்சணமான வெயில். 2. Pungency; 3. Sharpness, acuteness, as of the intellect; 4. Weapon; 5. Iron; 6. Epidemic; 7. Death; 8. White basil. 9. Pepper. |
| தீட்சணரோகம் | tīṭcaṇa-rōkam, n. < id. +. Acute disease; கொடிய நோய். |
| தீட்சணியம் | tīṭcaṇiyam, n. < taikṣṇya. See தீட்சணம், 1, 2, 3. . |
| தீட்சாகுரு | tīṭcā-kuru, n. < dīkṣā+. Guru who performs the initiation ceremony of tīṭcai; ஒருவனுக்குத் தீட்சைசெய்விக்குங் குரு. |
| தீட்சாவான் | tīṭcāvāṉ, n. < dīkṣā-vān nom. sing. of dīkṣā-vat. One who has taken a tīṭcai; தீட்சைபெற்றவன். |
| தீட்சி - த்தல் | tīṭci-, n. < dīkṣ. intr. 1. To take a vow or resolution, as in performing a sacrifice; விரதநியமம் பூணுதல். 2. To show great earnestness and determination; To impart spiritual illumination to a disciple by look, touch or teaching, as in a religious initiation by a guru; |
| தீட்சிதர் | tīṭcitar, n. < dīkṣita. See தீக்ஷிதர். . |
| தீட்சை | tīṭcai, n. < dīkṣā. 1. Vow, solemn resolution; விரதம். 2. (šaiva.) Initiation of a disciple into the mysteries of the šaiva religion, of three stages, viz., camaya-tīṭcai, vicēṭa-tīṭcai, nirvāṇa-tīṭcai; 3. (šaiva.) Ways of religious initiation and purification of disciples by a guru, of seven kinds, viz., nayaṉa-tīṭcai, parica-tīṭcai, māṉaca-tīṭcai, vācaka-tīṭcai, cāttira-tīṭcai, yōka-tīṭcai, auttiri-tīṭcai; 4. Allowing the hair to grow for a specified period, as after marriage, during wife's pregnancy, etc.; |
| தீட்சைகேள் - தல் [தீட்சைகேட்டல்] | tīṭcai-kēḷ-, v. intr. < தீட்சை+. To receive religious initiation from a guru; குருவினிடமிருந்து தீட்சைபெறுதல். (w.) |