Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| தீயது | tīyatu, n. < தீம். (யாழ். அக.) 1. That which is delicious; இனியது. 2. Vegetarian food; |
| தீயபக்கம | tīya-pakkam, n. < தீமை+. (Log.) Fallacious minor term; பக்கப்போலி. தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும் (மணி. 29, 143). |
| தீயபுட்பம் | tīya-puṭpam, n. < id. + puṣpa. cf. தீப்புட்பம். Champak. See சண்பகம். (மலை.) |
| தீயம் | tīyam, n. cf. தீம். [T. tīyana.] Sweetness, deliciousness; இனிப்பு. (யாழ். அக.) |
| தீயர் | tīyar, n. < தீமை. 1. See தீயார். (திவா.) . 2. A caste in Malabar; |
| தீயல் | tīyal, n. < தீய்1-. 1. That which is burnt in cooking, or over-cooked; சமையலிற் கருகினது. (w.) 2. A thick dry curry; 3. A kind of sauce; |
| தீயல்வழி - த்தல் | tīyal-vaḻi-, v. intr. < தீயல்+. To scrape off and eat the burnt part of that which adheres to the pot, either from meanness or poverty; உலோபத்தாலாவது வறுமையாலாவது சட்டிசுரண்டிக் காந்தலுணவைத் தின்னுதல். (w.) |
| தீயவு | tīyavu, n. < தீ2-. See தீயல், 1. (w.) . |
| தீயவெடுத்துக்காட்டு | tīya-v-etuttu-k-kāṭṭu, n. < தீமை+. Fallacious illustration; திருட்டாந்தப்போலி. தீயவெடுத்துக்காட்டுமாவன (மணி. 29, 144). |
| தீயவேது | tīya-v-ētu, n. < id. +. (Log). A fallacious middle term; ஏதுப்போலி. தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும் (மணி. 29, 143). |
| தீயவை 1 | tīyavai, n. < தீமை1. 1. Evil things, evil deeds, sin; தீச்செயல். ஒருவமின் றீயவை (நாலடி, 36). 2. Tribulation, suffering; |
| தீயவை 2 | tī-y-avai, n. < தீ4 + அவை3. Assembly of the wicked; தீயோர் கூடிய சபை (யாப். வி. 96, பக். 515.) |
| தீயழல் | tī-y-aḻal, n. < id. +. Flame; சுவாலை. தீயழ றுவைப்ப (பரிபா. 5, 3). |
| தீயளி | tīyaḷi, n. prob. தீம்+அளி. 1. Green fruit; பசுங்காய். (திவா.) 2. Iron-wood tree. |
| தீயறம் | tī-y-aṟam, n. < தீ4 +. Evil; பொல்லாங்கு. (யாழ். அக.) |
| தீயாக்கீரை | tīyā-k-kīrai, n. perh. தீ2-+ஆ neg.+. Small aquatic plant. See பொன்னாங்காணி. (மலை.) |
| தீயாடி | tī-y-āṭi, n. < தீ4 + ஆடு-. šiva, as dancing in the midst of burning funeral pyres; [ஈமத்தீயில் ஆடுபவன்] சிவபிரான். தீயாடி சிற்றம்பல மனையாள். (திருக்கோ. 374). |
| தீயார் | tīyār, n. < தீமை. Wicked persons. See தீயோர். தீயாரைக் காண்பதுவுந் தீதே (மூதுரை). |
| தீயாறுடையான் | tīyāṟuṭaiyāṉ, n. < தீ4+ஆறு1 + உடையான். Immoral man, person given to evil ways; துன்மார்க்கன். (W.) |
| தீயின்வயிரம் | tīyiṉ-vayiram, n. < id. + vajra. Ambergris. See மீனம்பர். |
| தீயினம் | tī-y-iṉam, n. < தீமை+. Evil society; தீயோர் கூட்டம். சான்றாண்மை தீயினஞ்சேரக் கெடும் (நாலடி, 179). |
| தீயுண்புள் | tī-y-uṇ-puḷ, n. < தீ4 +. See தீப்பறவை. தீயெனத் தீயுண்புட் சேர்ந்தருகு வாய் திறக்க (இரகு. மாலை. 21). |
| தீயெச்சம் | tī-y-eccam, n. < id. +. Remains of fire left unquenched; அவிக்கப்படாத நெருப்பின் மிச்சம். தீயெச்சம் போலத் தெறும் (குறள், 674). |
| தீயொழுக்கம் | tī-y-oḻukkam, n. < தீமை+. Evil conduct, vicious course of life, opp. to nal-l-oḻukkam; கெட்ட நடத்தை. தீயொழுக்க மென்று மிடும்பை தரும் (குறள், 138). |
| தீயோம்பு - தல் | tī-y-ōmpu-, n. < தீ4 +. To tend the sacred fire; யாகாக்கினி வளர்த்தல். தீயோம்பு கைம்மறையோர் (திவ். பெரியதி. 7, 9, 7). |
| தீயோர் | tīyōr, n. < தீமை. 1. Wicked persons; கொடியோர். 2. Base, vulgar persons; 3. Hunters; |
| தீர் 1 - தல் | tīr-, 4 v. [T. tīru, K. tīr, M. tīruka.] intr. 1. [Tu. tīruni.] To end, expire, vanish; உள்ளதொழிதல். 2. To be completed, finished, consummated; 3. To separete; to leave; to cease, as pain or disease; tp be cleared up , as a doubt; to be freed, as from a curse or its effects; 4. To go, proceed; 5. To be absent, non-existent; 6. To die, perish; 7. To pass; to be spent; 8. To be exhausted, used up; 9. To belong absolutely; 10. To be determined, decided; 11. To be settled, as a lawsuit, a quarrel; to be passed, as a sentence; 12. To become expert, experienced; 13. To be prolonged, extended; 14. To become ripe; 1. To leave; to quit; 2. To polish, clean, grind, as gems; 3. To divide; 4. To solve, as a problem; 5. To levy, as duty; to assess, as tax; 6. To dye, stain, tinge, imbue with colour; an auxiliary verb; |