Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| துணை 2 | tuṇai, n. perh. நுனை. (யாழ். அக.) 1. Sharp end of an instrument or a weapon; ஆயுதமுனை. 2. Arrow |
| துணை - தல் | tuṇai-, 4 v. tr. <துணை1. To resemble, to be like; ஓத்தல். நெய்பூசிய தொழின்மையே துணையும் (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 19). |
| துணை - த்தல் | tuṇai-, 11 v. tr. <id. 1. To string, as a garland; மாலை முதலியன கட்டுதல். தண்ணறுங் கழுநீர் துணைப்ப (மதுரைக் .551); 2. To resemble; |
| துணைக்கருவி | tuṇai-k-karuvi, n. <id.+. 1. Means to an end, medium; உபாயம். (w.) 2. Implement, tool, instrument; |
| துணைக்காரணம் | . n. <id.+. Instrumental or secondary cause, as the potter's stick or wheel; குடத்துக்குத் தண்டு சக்கரம்போல் காரியநிகழ்ச்சிக்கு உதவியாயிருக்கும் காரணம். (தொ. சொல். 74,உரை.) |
| துணைச்சொல் | tuṇai-c-col, n. <id.+. Word or words in support of, or in seconding, a previous speaker; ஆமோதிக்கும் வார்த்தை. (w.) |
| துணைப்படை | tuṇai-p-paṭai, n. <id.+. Forces of one's allies sent to one's aid, one of aṟu-vakai-p-paṭai, q. v.; நட்பரசரதாய்த் தனக்கு உதவுஞ் சேனை (குறள். 762, உரை.) |
| துணைப்பேறு | tuṇai-p-pēṟu, n. <id.+. Receiving aid; உதவிபெறுகை. |
| துணைப்பொருள் | tuṇai-p-poruḷ, n. <id.+. Object of comparison; ஓப்புமை கூறப்படுவது அப்பொருளாகு முறழ்துணைப்பொருளே (தொல். சொல்.16). |
| துணைபோதல் | tuṇai-pō-, v. intr. <id.+. To be similar or equal; to match; ஒப்பாதல்.அவனுக்கு இவன் துணைபோனவன். |
| துணைமுத்தம் | tuṇai-muttam, n. <id.+. stringed pearls; பலவடஞ் சேர்ந்த முத்து. துஞ்சாக் கதிர்கொ டுணைமுத்தந் தொழுதேன் (சீவக. 351). |
| துணைமூளை | tuṇai-mūḷai, n. <id.+. Cerebellum, the little brain; சின்னமூளை. (இங். வைத்.) |
| துணைமை | tuṇaimai, n. <id. 1.Union; பிரிவின்மை. நல்லியாழ்த் துணைமையோ ரியல்பே (தொல். பொ. 92). 2. Ability, power; 3. Help; |
| துணையரண் | tuṇai-y-araṇ, n. <id. +. Strong and powerful kindred, considered a means of defence; வன்மைமிக்க சுற்றத்தாரானாகிய துணை. (சுக்கிரநீதி. 300.) |
| துணையல் | tuṇaiyal, n. <துணை4-. Garland, wreath of flowers; பூமாலை. சாந்துங் கமழ்துணையலும் (தேவா. 562, 2). |
| துணையறை | tuṇai-y-aṟai, n. Prob துணை4-+அறு2-. Ornamental hangings; தோரணம் முதலியவற்றின் தொங்கல். (திவா.) |
| துணையாளன் | tuṇai-y-āḷaṉ, n. <துணை1+-. Helper; உதவி புரிவோன். துணையாளனே தொழும் பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே (திருவாச.5, 98). |
| துணையிரு - த்தல் | tuṇai-y-iru-, v. tr. <id.+. To keep company with a girl who has attained the age of puberty or with a woman in childbirth or with a bride, protecting them from demon-attack; இருதுவான பெண் பிரசவித்தவள் மணப்பெண் இவர்க்குப் பேய்முதலியவற்றாற் கேடு வாராதபடி உதவியாயிருத்தல். (w.) |
| துணைவஞ்சி | tuṇai-vaci, n. <id.+.(puṟap.) Theme describing the reconciliation of a warrior with his enemy whom he is determined to conquer or kill; பிறரை வெல்லவேனுங் கொல்லவேனுந் துணிந்து நிற்கின்னொருவனைச் சில கூறிச் சந்திசெய்வித்தலைக் கூரும் புறத்துறை. (புறநா. 45.) |
| துணைவலி | tuṇai-vali, n. <id.+. Strength of a king derived from his allies; நட்பரசரால் ஆகிய ஆற்றல். (குறள். 471.) |
| துணைவன் | tuṇaivaṉ, n. <id. 1. Husband; ¢கணவன். (பிங்) துணைவரைத் தழுவினர் (கமபரா. மாரீசன்வதை.121). 2. Friend, companion; 3. Minister; 4. Helper, assistant, convoy; 5. Brother, cousin; |