Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| இயை 2 - த்தல் | iyai- 11 v.tr. Caus. of இயை1-. To join, connect, adapt; பொருத்துதல். |
| இயைபின்மைநீக்கம் | iyaipiṉmainīkkam n. <இயைபு+. (Gram.) Non-restrictive attribution of a quality to a noun by a purely descriptive epithet, as செம்மை in செஞ்ஞாயிறு without carrying with it any implication that there are other suns; தன்னோடியைபின்மை நீக்கும் விசேடணம். |
| இயைபின்மைநீக்கல் | iyaipiṉmai-nīkkal n. <id.+. See இயைபின்மைநீக்கம். (தொல். சொல். 182, சேனா.) |
| இயைபின்மையணி | iyaipiṉmai-y-aṇi n. <id.+. Figure of speech in which a thing is compared only to itself as being peerless and as having nothing else comparable to it; பொருள் தனக்குத் தானே யுவமை என்று உரைக்கும் அணி. (அணியி. 2.) |
| இயைபு | iyaipu n. <இயை1-. 1. Combination, union; புணர்ச்சி. (தொல். சொல். 308.) 2. Harmony; 3. Sequence of study; appropriateness; logical arrangement of subject matter which determines the order in which topics should be taken up for study; 4. See இயைபுத்தொடை. 5. (Pros.) A long, continuous, narrative poem consisting of verses which end in any one of the possible consonantal endings, viz. ஞ், ண், ந், ம், ன், ய், ர். ல், வ்,ழ்,ள்; |
| இயைபுத்தொடை | iyaipu-t-toṭai n. <இயைபு+. (Pros.) Concatenation in which the last letter of each line of a verse is the same; one of five toṭai, q.v.; ஈற்றெழுத்து ஒன்றிவரத் தொடுப்பது. (இலக். வி. 723.) |
| இயைபுருவகம் | iyaipuruvakam n. <id.+rūpaka. Sustained or full metaphor; உருவகவணியுளொன்று. (தண்டி. 35, உரை.) |
| இயைபுவண்ணம் | iyaipu-vaṇṇam n. <id.+. (Pros.) Rhythm produced by the frequent use of the consonants of the medical class; இடையெழுத்துக்கள் மிகுந்து வருஞ் சந்தம். (தொல். பொ. 530.) |
| இயைமே | iyaimē n. Plantain, musa; வாழைப்பொது. (மலை.) |
| இயைவு | iyaivu n. <இயை1-. Union, joining together; சேர்க்கை. (திவா.) |
| இர 1 | ira n. <இரா. Night; இரவு. இரவரவுரைத்தது (திருக்கோ. 156, கொளு). |
| இர 2 - த்தல் | ira- 12 v.tr. [K. ere, M. ira.] 1. To beg alms, solicit aid, seek livelihood by begging; யாசித்தல். இரந்து முயிர்வாழ்தல் வேண்டின் (குறள், 1062). 2. To pray, beseech, entreat, solicit; |
| இரக்கக்குறிப்பு | irakka-k-kuṟippu n. <இரக்கம்+. Interjection expressive of pity or of grief; பரிதாபம் துயரம் இவைகளைக் குறிக்கும் மொழி. (சீவக. 295, உரை.) |
| இரக்கம் | irakkam n. இரங்கு-. 1. Mercy, grace, commiseration; தயை. இரக்கமுடை யிறையவனூர் (தேவா. 145, 9). 2. Pity, compassion; melting of heart, as of a mother at the sight of her child in distress, or of a cow for her calf; 3. Regret, sorrow; 4. Sound, squall, as of a pig; |
| இரக்கி - த்தல் | irakki- v.tr. <rakṣ. To protect; இரட்சித்தல். இரக்கிக்கை யாலே யுயிரினை (சைவச. பொது. 204.) |
| இரக்கை | irakkai n. <rākṣā. 1. Amulet or charm; காப்பு. 2. Sacred ashes, as a charm or protection against evil; |
| இரகசியப்போல¦சு | irakaciya-p-pōlīcu n. <rahasya+E. police. Criminal Intelligence Department of the Police Service, so called because it is a secret service; துப்பறியும் போல¦சிலாகா. Mod. |
| இரகசியம் | irakaciyam n. <rahasya. 1. Secrecy; அந்தரங்கம். 2. Secret, mystery; occult, religious or mystic truth; |
| இரகு | iraku n. <raghu. Name of a celebrated king of the Solar race and an ancestor of Rāma; சூரிய வம்சத்தரசருள் பிரசித்தி பெற்ற ஒருவன். |
| இரகுவம்மிசம் | iraku-vammicam n. <id.+vamša. The poetical version in Tamil, written by Araca-kēcari, of a work by kālidāsa in Sanskrit, bearing the same title and having the story of the lineage of Raghu for its theme; ஒரு தமிழ்நூல். |
| இரங்கல் | iraṅkal n. <இரங்கு-. 1. Weeping, crying; அழுகை. (திவா.) 2. (Akap.) Lady's bemoaning her lover's absence, a mood appropriate to the maritime tracts; one of five uri-p-poruḷ; 3. Sound, noise; 4. Sound of the yāḷ; |