Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| இருபொருள் | iru-poruḷ n. <id.+. Two kinds of wealth, as learning and riches; கல்விசெல்வங்கள். (சூடா.) |
| இருபோகம் | iru-pōkam n. <id.+bhōga. 1. Two crops, one raised in the wet season and another in the dry; இருமுறை விளைவு. 2. Two shares of the crop, one of which is due to the landlord and the other to the tenant (R. F.); |
| இருபோது | iru-pōtu n. <id.+. Morning and evening; காலை மாலைகள். இருபோதும் பணிவார் (தேவா. 634, 6). |
| இரும்பல் | irumpal n. Vul. for இருமல். இருமல். |
| இரும்பல்காஞ்சி | iru-m-pal-kāci n. <இரு-மை+. An ancient Tamil work; ஒரு தமிழ் நூல். (புறத்.) |
| இரும்பலி | irumpali n. See இரும்பிலி. (L.) . |
| இரும்பன் | irumpaṉ n. <இரு-மை. 1. Rat; எலி. (திவா.) 2. Field rat; |
| இரும்பிலி | irumpili n. <இரும்பு+. Box-leaved satin ebony, l.sh., Maba buxifolia, used in alchemy to convert iron into gold; செடிவகை. (L.) |
| இரும்பினீர்மை | irumpiṉīrmai n. <id.+. நீர்மை. The state or condition of iron used fig for low condition, mean position; இழிந்த நிலை. இரும்பினீர்மை கெடுத்து (சீவக. 952). |
| இரும்பு | irumpu n. <இரு-மை. cf. செம்பு. for செம்மை. [T. inumu, M. irumbu.] 1. Iron, literally, the black metal; கரும்பொன். தேவா. 209, 3.) 2. Instrument, weapon; |
| இரும்புக்காய்வேளை | irumpu-k-kāyvēḷai n. <இரும்பு+. Species of cleome; வேளை வகை. (மூ. அ.) |
| இரும்புக்கொல்லன் | irumpu-k-kollaṉ n. <id.+ Blacksmith; கருங்கொல்லன். |
| இரும்புச்சலாகை | irumpu-c-calākai n. <id.+. 1. Surgeon's probe, a pointed instrument made of iron; இரணவைத்தியக்கருவி வகை. 2. Iron rod; |
| இரும்புத்துப்பு | irumpu-t-tuppu n. <id.+. See இரும்புத்துரு. (மூ. அ.) . |
| இரும்புத்துரு | irumpu-t-turu n. <id.+. (Med.) Iron rust, Ferri peroxidum; மண்டூரம். |
| இரும்புப்பொடி | irumpu-p-poṭi n. <id.+. Iron filings; அரப்பொடி. (மூ. அ.) |
| இரும்புயிர் | irumpuyir n. <id.+. See இருப்புயிர். (சீவக. 3111, உரை.) . |
| இரும்புளி | iru-m-puḷi n. <இரு-மை+புளி. Tree whose fruit is sour in taste and is therefore used for curry; மரவகை. (W.) |
| இரும்பை 1 | irumpai n. <இருப்பை. South Indian mahua. See இருப்பை. (திருப்பு. 105.) . |
| இரும்பை 2 | iru-m-pai n. prob.இருமை+பை 1. Water-pot; குடம். (பிங்.) 2. Snake; |
| இரும்பொறை | irum-poṟai n. <இரு-மை+. A title of the Cēra kings; சேரர்பட்டப்பெயர்களுல் ஒன்று. (பதிற்றுப். 89, 9). |
| இருமடியாகுபெயர் | iru-maṭi-y-āku-peyar n. <இரண்டு+. (Gram.) An āku-peyar of double transference; a variety of metonymy wherein a word used fig. in one sense in the first instance is once again applied to signify another with which it bears a certain relation as when a word like kār, meaning black, which becomes a 1ஆகுபெயர்வகை. (நன். 290, உரை.) |
| இருமடியேவல் | iru-maṭi-y-ēval n. <id.+. (Gram.) Double causative verb, as கற்பிப்பி; பிறவினையின்மேற் பிறவினை. |
| இருமண் | iru-maṇ n. <id.+. Sand clay; ஒருவகை மண். (C.E.M.) |
| இருமரபு | iru-marapu n. <id.+. Twofold ancestry, paternal with maternal; தாய்வழி தந்தைவழிகள். (திவா.) |
| இருமருந்து | iru-maruntu n. <id.+. 'Two medicines', fig. applied to rice and water as the mainstay of life; சோறும் தண்ணீரும். இரு மருந்து விளைக்கு நன்னாட்டுப் பொருநன் (புறநா. 70). |
| இருமல் | irumal n. <இருமு-. 1. Cough, bronchitis; காசம். (மூ. அ.) 2. A contagious disease of sheep; |
| இருமனம் | iru-maṉam n. <இரண்டு+. 1. Double-mindedness; வஞ்சகம். இருமனப் பெண்டிரும் (குறள், 920). 2. Irresolution, indecision; |
| இருமா | iru-mā n. <id.+. The fraction 1/10; 2 என்னும் பின்னவெண். |
| இருமாவரை | iru-mā-varai n. <id.+. The fraction 1/8 being a sum of இருமா (1/10) and அரைமா (1/40); அரைக்கால். |