Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| காப்பியக்குடி | kāppiya-k-kuṭi n. <kāvya +. 1. An ancient illustrious Brahman family of Kāvya gōtra; பார்ப்பனரது பழைய குடிவகை. (தொல். பாயி. உரை.) 2. An ancient village near Cīkāḻi; |
| காப்பியம் | kāppiyam n. <kāvya. A narrative poem dealing with aṟam, poruḷ, iṉpam and vīṭu and describing the exploits of a hero, being of two kinds, viz., peru-ṅ-kāppiyam and ciṟu-kāppiyam; நால்வகை உறுதிப்பொருளையும் கூறுவதாய்க் கதைப்பற்றிவரும் தொடர்நிலைச்செய்யுள். காப்பியக் கவிகள் (சீவக.1585). |
| காப்பியன் | kāppiyaṉ n. <kāvya. šukra, the son of Kavi or Bhrgu ; சுக்கிரன். (பிங்) |
| காப்பிரி | kāppiri n. <U. kāfir. Kaffir, Negro of South Africa; ஆப்பிரிக்கா கண்டத்து நீகிரோ சாதி. |
| காப்பிரிக்கோழி | kāppiri-k-kōli n. <id. +. Frizzled fowl, having curly feathers; மயிர்ச்சுருள் அடர்ந்த சிறகுகளையுடைய கோழிவகை. |
| காப்பிரிசல்லாது | kāppiri-callātu n. <id. +. Curled endive, Chichorium endiva; சுருண்டு கிடக்கும் ஒருவகைச் செடி. (A.) |
| காப்பிரிமிளகாய் | kāppiri-milakāy n. <id. +. Bell-pepper See குடைமிளகாய். (M.M. 170.) . |
| காப்பில் | kāppil n. <E. gaff. 1. Barbed fishing-spear; மீன்பிடிக்க உபயோகிக்கும் கூரிய ஈட்டிபோன்ற ஓர் ஆயுதம். 2. (Naut.) A spar used in ships to extend the heads of fore- and - aftsails; |
| காப்பிலியர் | kāppiliyar n. cf. kāmpilya. A caste of Kanarese cultivators, found chiefly in Madura and Tinnevelly districts, using the title kavaṇdaṉ; பாண்டிநாட்டிற் குடியேறிய கன்னடசாதிவகையினர். |
| காப்பிலியெலுமிச்சை | kāppili-y-elumiccai n. prob. காப்பிரி +. Indian wild lime. See காட்டெலுமிச்சை. (J.) . |
| காப்பீடு | kāppīṭu n. <காப்பு-இடு-. 1. Safeguarding, protecting; இரட்சணம்பண்ணுகை. 2. That which is protected; |
| காப்பு | kāppu n. கா-. [T. K. Tu. kāpu, M. kāppu.]. 1. Watching, caution, vigilance, preservation, defence, guard, protection; பாதுகாவல். (பிங்.) 2. That which serves as a protective; 3. See காப்பு நாண். 4. String or cord tied round medicinal plants with mantras either by way of preserving them from injury or by way of attenuating their pernicious effects, before using them in medicine; 5. Invocation of deities at the commencement of a poem to facilitate its successful completion; 6. See காப்புப்பருவம். (இலக். வி. 806.) 7. Sacred ashes, as an amulet; 8. Bangle, bracelet, anklet; 9. Fence, hedge; 10. Surrounding wall, fortification 11. Mound within a fort; 12. Door; 13. Bolt of a door; 14. Royal seal; 15. The running cord connecting the leaves of a cadjan manuscript; 16. Place of special protection; 17. Village, as in a pastoral region; 18. Guardian deities of the eight points of the compass; 19. Prison; 20. Sandals; 21. Objects of enjoyment by a king; |
| காப்புக்கட்டிப்போடு - தல் | kāppu-k-kaṭṭi-p-pōṭu- v. tr. <காப்பு +. 1. To leave a business half done; காரியத்தை இடையில் நிறுத்துதல். (W.) 2. To reserve or keep back anything for subsequent use; |
| காப்புக்கட்டு - தல் | kāppu-k-kaṭṭu- v. intr. <id. +. 1. To tie an amulet, a yellow string on the arm in token of a vow and as a pledge of its fulfilment; இரட்சையாக மஞ்சணூற்காப்பு அணிதல். 2. To tie a string round herbs in order to dispel any evil curse; 3. To engage in a pursuit with earnestness; 4. To commence a tample festival; |